De Eemhof, December 2013

Ondanks berichten dat de Eemhof te koop staat en zelfs geruchten over faillissement rond gaan, is de Eemhof nog steeds “alive and kicking”.

Beide kanten heb ik vandaag meegemaakt tijdens de jaarlijkse najaarstrip van de ‘s-Gravenhaagse Vliegvissers. Ik was een van de dertien vissers die ruim voor de openingstijd, om 9 uur, klaar stonden om de ene forel na de andere uit de vijvers te slepen. Met acht man vanaf de kant, de andere vijf gingen er helemaal voor in hun Bellyboat. Zij hadden besloten om in elk geval voor de lunch de kou te trotseren.

Hoewel ik me realiseerde dat ik zwaar “overdressed” was met m’n 7-hengel met de 6 lijn die ik in Denemarken had gebruikt voor zeeforel, bleek die keuze toch niet zo heel slecht. De hengel zette de nimfen prachtig weg, en toen Ben B. als eerste een forel landde, bleek dat we met ongebruikelijk grote forellen in de kleine vijver te maken hadden. Ze zaten zowel op de bodem als hoog, want we zagen de ene kolk na de andere, om gek van te worden. Want al snel bleek dat vandaag vangen niet makkelijk was. De kantvissers begonnen allen met nimfen en zoals het altijd gaat als we met een groep op pad zijn en iemand als eerste vangt, werd rondgeroepen dat we met “chartreuse”  moesten vissen. Omwisselen dus en ook proberen.

Zo af en toe werd er om me heen gevangen. Ik had een paar keer een aanbeet, waarbij ik de vis wel haakte, maar na enkele seconden schoot die dan los. Veel vissers hadden die grote forellen, de meeste groter dan 40 cm, onderschat, na een paar uur zwom er tenminste een forel rond die een complete onderlijn met beetverklikker achter zich aan sleepte. Al vrij snel werd die toch binnengehaald en van de lijn verlost. Mijn keuze voor een 22/100 onderlijn was zo gek nog niet. Wel overkwam me dat ik een vis loste doordat de haak open gebogen was. Helaas kost het wat tijd voordat je dat door hebt, in mijn geval na een tien minuten toen ik de nimf wilde wisselen.
De aankondiging van de door de ‘s-Gravenhaagse Vliegvissers betaalde lunch was voor mij welkom. Overigens ook voor de meeste bellyboatvissers die met ijskoude voeten, kont en de rest, hun Bellyboat aan de kant parkeerden. Op Leen na besloten zij om de middag lekker op het droge verder te vissen. Broodjes met worst, met gehaktbal of met saté, aangevuld met hete erwtensoep, gaf ons weer nieuwe energie en vooral, nieuwe hoop op betere vangsten.
Ik had ‘s- ochtends al allerlei nimfen geprobeerd, drijvende lijn, tippet van ruim twee meter en langzaam de bodem afvissen. Jan, Charles en Job, die naast mij stonden vingen in de ochtend ook een enkele forel. Voor Sjaak, die aan de andere kant van de vijver stond was die methode meer succesvol. Hij scoorde zo 5 forellen. Ook Patrick, ervaren visser maar onze “Eemhofrookie”, haalde een paar forellen binnen. Voor mij werkte het niet, wat ik ook probeerde. De mannen in de Bellyboat waren wisselend succesvol, de meeste enkele forellen, met Leen als uitschieter, 7 forellen in de ochtend.

Als er weinig gevangen wordt gaan we experimenten, dat is steeds zo en dat werkte ook nu weer verrassend uit. In de kleine vijver werd overgeschakeld om zinklijnen, zinktips en shootingheads en daaraan een booby. Frans en Eduard haalden als eerste grote forellen binnen, daarna gevolgd door Nico die nu lekker op gang kwam. Maar ik bleef op de nul, wat natuurlijk de nodige hilarische opmerking opleverde, zeker als er weer eens vlak voor m’n voeten een grote forel een vette plons veroorzaakte.
Leen slaagde er in om in zijn Bellyboat nog een paar grote forellen bij te vangen. Om vier uur zou de fluit gaan en was het einde visdag. Mijn lotgenoot Ton ging om tien minuten voor vier van de nul, met een prachtige forel op de booby.
Terwijl ik overpeinsde dat ik in elk geval een gezellige dag had gehad, met onverwacht mooi weer, kwam Charles langs die meldde dat hij geen zin had om zijn forel mee te nemen. Hoewel hij altijd vis terug zet, moest hij deze wel euthanaseren omdat de vis de haak vrijwel geheel had ingeslikt. Of ik de vis wilde meenemen. Ja dus.  Ik heb mijn vrouw eerlijk verteld hoe ik aan de vis ben gekomen, dat wel.

(naschrift nov. 2015: De Eemhof is sinds medio 2014 toch opgeheven, gedempt, weg…. Helaas)