Vliegvissen op snoek Haastrecht 2015

Ik twijfelde al eerder aan mijn kwaliteiten als snoekende vliegvisser. Zet me ergens neer waar voorn zit en ik vang ze: groot en genoeg. Waar voorn zwemt moet ook snoek zitten, je ziet ze regelmatig draaien, dus dat is waar. Maar ik slaag er niet in ze te vangen. Dus:…

Voor vandaag had ik er voor gekozen om (na drie snoekuitjes waar ik niks ving) niet te vissen, maar foto’s te maken. Dat kon, omdat we hadden afgesproken in Haastrecht op het erf van een oom van Michel van der Vlist. Het land van die oom grenst aan de Tiendweg en aan de Vlist. We konden nu eens “vanaf het land” in de polder, het water bevissen. En omdat Michel herstellend is van een operatie ( het gaat overigens prima met hem) , was vliegvissen voor hem te inspannend, wandelen mocht wel, zodoende wandelden wij samen en keken wij toe hoe de andere leden van “de ‘s-Gravenhaagse Vliegvisser” de polder gingen leegvissen.

We hadden afgesproken om 8.30. Volop zon en windstil. Dat belooft dan een fantastische dag te worden. We waren met elf man. Michel had vandaag de rol van visgids en gastheer. Hij ontving ons in de warmte van een van de schuren met koffie en koeken, echte Goudse stroopwafels. Aansluitend konden we het betonpad tussen de weilanden afwandelen richting viswater. De smalle en ondiepe sloten waren dichtgevroren, maar het water langs de Tiendweg en de Vlist zelf waren open. De Grote Vaart is ruim twee meter diep en doet dienst als afwatering van de polder. Het gemaal draaide en er stond een prettige stroming in het water. Uitgaande van de theorie dat voorn in de winter lekker diep water opzoekt, zou in deze vaart, waar we volop bij konden komen, veel voorn moeten liggen; en dus ook veel snoeken! Alle vliegvissers hebben hun streamers hier uitgeprobeerd: zware, lichte, snelzinkende en drijvende, geel/groen, zwart/geel, rood/wit, oranje met of zonder glitter, hele kleine met alleen wat kerstversiering, de hele vliegendoor werd in de ochtend het water gegooid. Het leverde alleen Job een dikke mossel op.

Michel en ik keken er met plaatsvervangende gevoelens van teleurstelling naar. Het werd steeds stiller aan het water. “Valt niet mee, vandaag” en “taaie visserij” was zo’n beetje het enige dat Michel en ik , die langs alle vissers liepen, hoorden. Behalve bij Ben B. die bleef volhouden dat je gewoon de vis moet zoeken, vroeger lukte dat, hij kwam dertig jaar geleden al aan de Tiendweg, dus nu moet dat toch ook nog werken. En er werden kilometers gelopen in de ochtend.
Vooral Ton en Nico gingen op turbo snelheid langs de Tiendweg, richting Hoenkoopse Rijweg; twee worpen, een beet? Dan snel doorlopen naar de volgende brug. En ja hoor, Nico haakte en landde een mooie  snoek van dik 90 cm. Lopen loont dus. We zagen het bewijs, een mooie foto, toen we om 12.30 uur weer verzamelden voor de lunch: Michel zijn vrouw Carolien had voor erwtensoep gezorgd, heerlijk. Tijdens de soep werden de ervaringen uitgewisseld en wat Michel en ik al hadden gezien, ook al vangen ze weinig, aan enthousiasme ontbreekt het niet bij “de ‘s-Gravenhaagse vliegvisser”. Een aantal, waaronder ikzelf, ging na de lunch naar huis, maar onder meer Ton, Leen en Nico wandelden weer evenzo vrolijk en vol verwachting de wijde polder in, op zoek naar snoek. Nico ving z’n tweede, minder dan 90 cm,, Ton en Leen vingen alsnog hun eerste.