Wintervoorn in Bunschoten-Spakenburg 12 maart 2016

Ondanks de weervoorspellingen was het in de ochtend, toen we met 9 man aankwamen in Bunschoten- spakenburg, ernstig koud. De zon stond nog laag dus visten we in de schaduw bij 2 graden boven nul. De lente brak pas later door, toen was het overal aangenaam. Bij aankomst bij het Oude sluisje kregen we een indrukwekkende preview van de vis die in de haven zit. Werkelijk enorme ruisvoorns en windes lagen strak tegen het wateroppervlak en hapten loom voedsel van het wateroppervlak.

Als gebruikelijk begonnen we in de kom bij de botenwerf en visten vandaar uit verder naar buiten en de tweede haven in. Enkelen gingen direct door naar de nieuwe jachthaven maar kwamen na een goed uur terug omdat ze daar geen enkele vis konden vangen. Inmiddels was het feest in de kom bij de scheepswerf. Elke voorn die naar boven kwam was aan de maat en -we hadden er op basis van de berichten in de week ervoor op onze visapp- niet verwacht dat er zoveel voorns geschept moesten worden. Er lag zoveel vis, dat degenen die echt heel zwaar over de bodem visten telkens weer vals gehaakte vis naar boven haalden.

Inmiddels waren enkele leden doorgegaan naar de tweede haven. Daar, altijd aan de korte kade aan het eind van de jachthaven, zaten zoals verwacht een stuk of tien witvissers. Zij hadden het er over dat ze vandaag de 40 kilo gingen binnen halen. En aan de snelheid van vangen en de grootte van de vissen te zien ging die voorspelling uitkomen. Wij stonden op de lange walkant, maar genoeg in de hoek om van de overvloed mee te profiteren. Op twee meter diepte vissen, strak tegen de bodem aan en de nimf stil laten liggen, hooguit een beetje drift op de wind en de stroming. Aanbeten zag je nauwelijks omdat de vis de nimf heel langzaam mee omhoog neemt en niet wegtrekt. Op het minste rimpeltje rond je beetverklikker moest gereageerd worden anders was het voorbij, geen vis.
Niet te ver van de kant, waar het ook nog meer dan anderhalve meter diep is, was de baars actief. En dat merkten Leen en ik. Als je het laatste stukje iets feller binnenstripte reageerde de baars. Leen haakte twee grote baarzen waarvoor we het schepnet van een van de witvissers moesten gaan halen. Niet veel later had ik een grote baars op z’n 12/100. Weer het schepnet lenen. Een prachtige ervaring als het even duurt voordat je van die diepte een vis omhoog hebt en de eerste keer ziet dat het zo’n enorme baars is.
Voor degenen die in de oude haven waren gebleven, gebeurden ook avontuurlijk / onwinterse dingen. Jan slaagde er in om met een droge vlieg een van de grote ruisvoorns binnen te halen. Prachtige vis.

Dankzij het bestuur van de ‘s-Gravenhaagse Vliegvisser genoten we tijdens de lunch allemaal van heerlijke kibbeling. De laatste vissers gingen pas rond 6 uur naar huis.
Jammer dat deze vorm van visserij nu weer een paar maanden in de kast gaat. Veel en vooral hele grote voorns op de vliegenhengel, een drietje met lijn 12/100. Kan (bijna) niet mooier. Dank voor deze geslaagde dag aan Frans, Eduard, Hanafi, Ben B., Jan, Marius, Leen, Rene en Ton.