Zeeforel aan de kust van Funen 2014

Van zaterdag 27 september 2014 tot zaterdag 4 oktober 2014 vertrokken Jan Ockhorst, Marius en Leo van Kampen, Job Brons, Leen Lock, Paul Hogervorst en ik weer naar Assens op Funen. Vertrek als gebruikelijk om 06.00 uur vanaf het Shell station aan de A12 bij Gouda. Met de rit van vorig jaar nog goed in het geheugen rekenden we op vertragingen bij Bremen en Hamburg. Maar het viel allemaal mee en we reden al eind van de middag bij Sandager Naes de oprit van ons vakantiehuis op. Het vissen kon beginnen.

We startten – inmiddels traditie- zaterdagavond met een lange wandeling naar de visstek bij Toro Huse. Waar in het algemeen wel vis te vangen is. Job opende zijn eerste trip naar Denemarken met de vangst van twee mooie forellen. Voor hem zat de stemming er al gelijk in. Ikzelf ging ‘s-avonds met een blank terug, maar dat overkwam ook anderen. Wat dat betreft gaf Funen een signaal af: het wordt deze week moeilijk. Wat we op dat moment nog niet wisten, we hoorden het later van een paar Denen, die ook weinig vingen, was het feit dat het water nog aan de warme kant was ons parten zou spelen. Wel doorzagen we al snel dat we op zoek zouden moeten naar forel en daarom besloten we om dit jaar eens wat nieuwe stekken te proberen.
Zondag startten we in Helnaes binnen. Volledige windstilte met vette nevel over het water, wat wel een spectaculair beeld gaf, maar voor de meesten van ons geen vis opleverde. We besloten om vroeg naar het huisje te gaan en dan onze warme maaltijd te nuttigen. Rond 4 uur konden we dan naar “de Suikerfabriek” bij Assens. Het kwam er op neer op de plekken te vinden waar de weinige vis wel rondzwom. We gingen vangen en Paul ontdekte het fenomeen dat mij later ook overkwam: hij haakte een grote forel, zo een die onmiddellijk de diepte opzoekt en je hengel (een zeven) tot aan het handvat krom trekt. We waren er getuige van dat hij de vis minuten lang perfect drilde, toen rustig naar het strand liep om de vis te landen en op het laatste moment de vis verspeelde. We hadden kunnen schatten dat het een forel van minstens 60 cm was geweest. Wat een pech dat je die dan niet even in je handen hebt kunnen houden. Maar al met al werd het toch nog een hotspot waar we nog een aantal behoorlijke forellen vingen. Die gingen mee en werden door Paul gefileerd en gebakken.
We besloten om het eens in het oosten van Funen te proberen: Tarup strand. Ook daar geen grote vangsten zodat we doorreden naar Elshoved. Schitterende stekken, goed te waden en alweer een kalme zee. Er deed zich iets merkwaardige voor toen Jan op een geven moment op zijn stek stopte en ik het daar overnam. Ik trof een school forel en haakte binnen een half uur vier vissen, waarvan er een de moeite was om in de pan te eindigen. Kennelijk de juiste tijd om op die plek te staan, geen minuut te vroeg en na een half uur was het over.
De vraag of de keuze van de vlieg invloed had, werd bevestigd toen ik een vlieg gebruikte die we in de winkel van Go-fishing in Odense hadden gekregen. We waren daar omdat ik een nieuw waadpak moest kopen en samen met Paul en Job waanden we ons in Luilekkerland, wat een enorm aanbod van vliegvisartikelen, we hadden alle drie een tas vol spullen toen we de winkel verlieten. Behalve dat we – volgens de verkoper-een perfect vangende vlieg meekregen, gaf hij ons ook het advies om met drijvende lijnen en relatief kleine vliegen te vissen. Nu het zo moeizaam ging, was dat volgens hem de methode om toch nog te vangen. Bij Tarup leverde de “wonder vlieg” – een kleine roze garnaal met grijze Speyhackle mij vis op. Helaas brak de punt af toen ik bij m’n backcast een steen raakte (beter concentreren tijdens het werpen dus) en was het voorbij. Het advies om kleinere vliegen langzaam door het water te strippen, werkte bij mij uiteindelijk ook.
In het kader van onze zoektocht waar de vis dan wel zat, reisden we af naar het noorden: we begonnen in Lango. Ook hier werd slechts een enkele vis gevangen en we besloten om de baai om te rijden naar Fyns Hoved. Het was inmiddels schitterend weer geworden, de zon scheen volop maar dat prikkelde de forel toch niet echt om onze vliegen te pakken. De vissen die we vingen waren meer toevalstreffers. We kwamen tot die conclusie omdat we regelmatig op grote afstand, buiten ons werpbereik, wel vis zagen draaien, ze waren er dus wel, maar ook hier niet onder de kant.
Het eind van onze visweek kwam in zicht en we besloten om het nog maar eens dichter bij huis te proberen, bij de Suikerfabriek. Daar had Job z’n perfecte afsluiting van de week met vier forellen binnen een half uur. En toen was het weer voorbij net als vorige keren, de school vis was niet meer te vinden. De vrijdagavond sloten we af op Toro Huse waar ik tenslotte nog twee vissen ving.
Kijken we terug op een slechte week? Zeker niet, hoewel we minder hebben gevangen dan vorig jaar. Maar we hebben op prachtige nieuwe stekken gevist en kennen die nu voor een volgende keer. We hebben uitgebreid gediscussieerd over de juiste tijd om te gaan vissen. Nu stonden we om 6 uur op en stonden we om 9 uur aan het water. Lokale vissers adviseerden ons om voortaan voor zonsopgang te beginnen en aan het eind van de dag te vissen. Maar ja, dan moet je wel om 4 uur opstaan en een heel andere dagindeling toepassen.
De week draait weliswaar om vissen op forel, maar een week samen met een groep vismaten is minstens zo inspirerend en vooral gezellig. Als gebruikelijk had Paul de catering weer perfect geregeld, we zijn niks te kort gekomen. Het delen van ervaringen en uitwisselen van tips maakt zo’n week de moeite waard.
Ik hoop er een volgende keer weer bij te kunnen zijn, als je Funen geproefd hebt, wil je meer.