Zeeforel

De kust van Denemarken staat bekend als visrijk water en voor ons is dat dan vooral vanwege de zeeforel die binnen werpafstand van een vliegenhengel jaagt. De beste tijd daarvoor zou in het voor en najaar zijn.

Voor vijf van ons een reden om eind september een weekje naar de Funen te gaan. In de week voor we vertrekken zijn er berichten dat er goed gevangen wordt. Je hoopt dat het blijft aanhouden maar weet tegelijk dat het ook zo anders kan zijn. We rijden op zaterdag om vijf uur in de ochtend weg om op tijd voorbij het drukste stuk te zijn dat ons in Duitsland bij Hamburg staat te wachten.  Na een vlotte reis zijn we in de middag om half vier op de plaats van bestemming en inspecteren het onderkomen, verdelen de bedden en beslissen waar we gaan vissen. Iets waar ik inmiddels aan gewend ben is dat er op de dag van aankomst, als het even kan, al gevist moet worden.

Op een kwartier rijden van het huisje ligt Tøro Huse een soort schiereiland waar met enig geluk altijd een plek te vinden is waar de wind gunstig is. Er resten nog een paar uur tot het donker wordt en het is rustig weer. Vanuit de baai klinkt al snel sterke taal van Paul die een aantal aanbeten mist , uiteindelijk vangt hij wel zijn eerste vis. Als het donker is stoppen we, het is een lange dag geweest. De eerste vissen zijn gevangen op de magnus, de vlieg die ook vorig jaar goede resultaten opleverde .Hoewel je altijd verschillende vliegen in je doos heb zitten is de magnus er een die volgens mij het meest gebruikt wordt..Voor mij blijft de eerste dag visloos, dus hopen op de volgende dag.

Als we de volgende morgen opstaan is het weer omgeslagen, was het eerst bewolkt maar rustig, nu staat er een stevige wind. Je denkt het is een eiland dus na wat rondrijden moet er wel een plek zijn waar de wind geen belemmering is. We vinden wel een plek maar de wind lijkt steeds te draaien en blijft ongunstig.

We komen er gelijk ook een andere groep van dertien Nederlanders tegen die ook alle moeite doen om zeeforel te vangen. Na een tijd niets vangen en ook geen aanbeten is het vertrouwen in de stek op en gaan we verkassen op zoek naar weer een andere stek. We vissen op verschillende zogenaamde topstekken; deze term krijgt wel een nieuwe betekenis in de volgende dagen . Er worden wel wat forellen gevangen maar het gaat moeizaam en de visserij is taai. De meeste vis vangen we toch bij Sonderby Klint en Tøro Huse . Er worden er een aantal mooie grote zeeforellen gevangen die we ons, vers gerookt, prima hebben laten smaken. Verder is het vooral veel verkassen en lange wandelingen langs het strand op zoek naar de vis maar dat wisten we nog van vorig jaar, waad – of wandelschoenen blijft de vraag.
Een groot probleem blijft toch de wind, die ons er dan ook uiteindelijk toe drijft regelmatig naar een spinhengel te grijpen.

Hoewel we elke dag variatie proberen te brengen in plek waar we gaan vissen eindigen veel dagen toch bij onze inmiddels “vaste stek” Tøro Huse. Hier blijft een kleine inham wat uit de wind en kan er gevist worden maar het beperkt ons wel. Het weer is regelrecht tegen ons gekeerd, de wind wordt steeds sterker en ook de golfslag maakt dat voorzichtigheid geboden is bij het waden. Als wij andere vissers tegenkomen vertellen ze allemaal hetzelfde: weinig vis en veel wind. Wij hebben in deze week allemaal vis gevangen maar er zijn ook dagen achtereen geweest dat er zelfs geen aanbeet was. Gelukkig was de omgeving prachtig en het gezelschap goed dus ook al vingen we weinig, het was voor mij een geslaagde week.

Volgend jaar beter want als het lukt ga ik zeker weer.

Tight Lines,
Jan Ockhorst