Baggelhuizen Mei 2019

Baggelhuizen Mei 2019.

One Love

Dankzij onze vismaat Ko zijn het nummer One love van U2 en Baggelhuizen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zijn digitale sfeerrapportage over ons uitje werd begeleid met dit nummer. Een schot in de roos want vissen in Baggelhuizen is liefde op het eerste gezicht. One love is dan ook het verhaal van 9 mannen en één liefde.

Baggelhuizen ligt niet naast de deur. Het is niet de moeite waard om voor een dagje op en neer te gaan. Tenzij jij een persoon bent die het leuk vindt om in Antwerpen te ontbijten, in Parijs te lunchen, te dineren in Limburg, en af te zakken in Den Haag. Wij zijn niet zo een persoon. Wij gaan naar Baggelhuizen vissen er, overnachten er, eten en drinken wat, ouwehoeren slap, vissen wat. Voor wie een dag eerder gaat is er van dit heerlijks één dag extra. Sommigen gingen op vrijdag heen, anderen op zaterdag vroeg. Allen gingen zondag naar huis.

Wij zijn; Marius, Paulus, Leen, Peter, Chris, Hugo, Twan, Ko en ik zei de gek. Of zoals ik ons zou willen noemen “ The Magnificent Nine”.

Het verhaal begint enigszins sadistisch. Terwijl ik op het werk 120 aanslagen per minuut maak op de laptop, stromen de app’jes binnen van vier of vijf aanslagen per minuut van grote forellen. Ze zijn los. De trotse gezichten van deze sadisten met hun monsters van forellen in de hand kijken mij spottend aan. Ik vertrek pas zaterdag vroeg. De vrijdag is in ieder geval al naar de maan.

Zaterdagochtend 5:00 uur. De wekker gaat. Ik heb zo een wekker dat niet tringt of piept, mijn wekker wekt met zachte vogel geluidjes. Ik ben er al jaren aan gewend. Meer daarover straks meer. In ben nog zo moe dat ik zelf geen bakkie pleur neem. Slapen kan in de auto en koffie staat klaar op onze eindbestemming. Visspullen inladen en 5:45 rijd ik met mijn broer richting Baggelhuizen. De weg is uitgestorven.

Het is 8:00 uur als we parkeren voor het vliegviscentrum Baggelhuizen. Prachtige naam. Niets aan gelogen. Het meer van deze vliegvisvereniging is een stukje paradijs in Drenthe. Nu is rondom Assen al snel iets een paradijsje, maar deze plas behoort echt tot de top locaties van Nederland. De visvereniging Baggelhuizen laat zo af en toe collega visverenigingen toe. Wij waren in het weekend van 4 en 5 mei de gelukkigen.

Deze visvereniging heeft slimme leden. Alvorens er nieuwe vis wordt uitgezet, wordt de vijver voor een groot deel leeg gevangen. Dit levert een extra centje op, maar het betekent ook dat een groot deel van de slim geworden vis er niet meer is waardoor er relatief veel nieuw uitgezette dombo’s zijn die willen bijten. Zo worden de vangsten op peil blijven. Slimme jongens die Baggelhuizernezen. Ze zetten ook groot uit van een goede stam. De vissen zijn sterk. Meerdere keren gingen ze zo heftig door mijn slip dat ik dacht dat er een meter vis aan zat. Maar, hoewel de vis van een mooi formaat was, waren het “slechts” 50-ers en 60-ers.

Ik schat in dat het meer ruim plaats biedt aan 6 à 7 bellyboten en een stuk of tien visser rondom. Wij waren met 4 vissers en 5 bellyboten. En dan was er nog de verdwaalde local aan de kant en op het water. Plaats genoeg voor iedereen. De bellyboters toonden zich van hun beste kant en wisselde ’s middags plek met de vissers aan de wal. Anders gezegd de botenvissers wisselde plek met de walvissers.

Ik wou dat ik spannende verhalen kon vertellen over bijzondere vliegen, speciale vismethodes of iets anders dat dit verhaal wat interessanter kan maken, maar het leven in Baggelhuizen was dit weekend simpel. Vissen vanuit de Bellyboot was veruit het meest effectief. Chartreuse Booby op een zinklijn. Traag vissen. Ik bedoel dus traag en niet langzaam. Soms was zelfs helemaal niets doen al te snel. Chatreuse is de bekakte naam van de vliegvisser voor licht groen. Dan was er nog de Baggelhuizer Killer. Liefkozend afgekort tot de BHK. De BHK is in beginsel een wit gehakkeld lijfje met een oranje kopje en een staartje. Weinig spannends aan. Vissen als een streamer. De BHK was een topper op de intermediate. Drijvend was er weinig te beleven. Er werden wel vissen gevangen met andere vliegen maar de BHK en de chartreuse Booby waren veruit het meest effectief

Iedereen heeft vissen gevangen van een mooi formaat. Helaas waren er dit weekend ook weer die vissers wiens naam wij liever niet noemen. Die mensen die zo belachelijk veel vangen dat ze een zwarte schaduw werpen op de viskunsten van jezelf. Zeg maar de Voldemorts onder de vliegvissers. Het waren er dit keer drie. Deze drie vingen meer vissen dan de overige zes bij elkaar. Zij zullen niet bij naam genoemd worden.

Wat wel heel spannend was, was het weer. Vivaldi moet zijn Vier Jaargetijden geschreven hebben op een dag als onze visdag. We hebben een strak heldere hemel gehad met een aangenaam temperatuurtje. Een dreigende zwarte hemel waar rollende donders uitkwamen. Regen, natte sneeuw, en hagel. Veel hagel. Op zondag zelfs pijnlijke hagel (zie de foto hiernaast). Maar wat maakt een vistrip nog mooier dan dat er ontberingen getrotseerd moeten worden om de vissen te vangen? Het maakt het heroïsche verhaal van de vliegvisser compleet. En ons verhaal is wat dat betreft over compleet. Het water voelde met een paar graden warm aan. Zo koud was het bijtijds.

Na het vissen is er het leven aan de wal. We sliepen in een soort jeugdherberg, en wij waren de enige jeugd. Dit betekent dat we met 9 man de beschikking hadden over twintig slaapplaatsen, een keuken waar je in kon verdwalen en een gezellige ontmoetingskamer. Leen wierp zich op tot houthakker en maakte houtjes voor de open haard. Naast vissen zijn favoriete hobby. Hij heeft dan ook altijd zijn hobby bijl bij zich.

Na een natte koude dag vol visgeweld, zit je dan ’s avonds aan de openhaard, met goed gezelschap en een lekker drankje te praten over het favoriete onderwerp van het  moment “De Booby”. Ik heb deze avond veel geleerd over de symmetrische en de asymmetrische Booby. De Booby met ronde boobies of cilindrische boobies. Boobies in kinderpanty’s. De voorkeuren en voordelen voor grote of kleine Boobies De gewenste haaksteel lengte van de Booby. We hebben het er zelfs over gehad of een knipogende, lekke Booby nog kan vangen of niet. Nadat al deze wijsheden uitgewisseld waren, was de conclusie dat de chartreuse Booby de vanger was. Maar ja, dat wisten we al.

Ook ik ving mijn visje, maar Baggelhuizen was ook wel een beetje “ Baggah Hauze” voor mij. Dit is Haags voor het was ook wel een beetje prut. Een soort van one love en seven dramaatjes. Ik wil hier eigenlijk niet over uitwijden, je hebt al snel de naam een zeur te zijn. Maar als u beloofd dat dit onder ons blijft, zal ik het kort toelichten.

Op de heenweg hoopte ik nog wat slaap in te halen. Maar mijn vismaatje kon zijn klep niet houden.

Ik was aan het begin van de dag dan ook nog zo moe dat ik drie keer achter elkaar mijn hengel verkeerd optuigde omdat ik drie keer hetzelfde oog niet had meegenomen. Na de derde keer kon ik mijn hengel wel in tweeën breken.

Aan het einde van de dag voegde ik de daad bij het woord en brak ik mijn topdeel bij het onthaken van een grote jongen.

Zoals al aangegeven, word ik thuis gewekt door een wekker met vogelgeluiden. Baggelhuizen ligt in een in een prachtig natuurpark en om 4:00 uur beginnen de vogels te kwetteren. Precies zoals mijn #$%&*@# wekker. Dus had ik weer niet heel veel slaap..

Iemand had in de herberg al het toiletpapier gebruikt om zijn wandelschoenen te drogen. Een rare gewaarwording zo vroeg in de morgen. Zeker als je de ontdekking te laat maakt.

Onder de douche kwam ik er ook achter dat de flessen Nivea huidlotion en Nivea shampoo erg op elkaar lijken. Ik moest dan ook even nadenken toen ik onder de douche ineens een handje vol witte smurrie had in plaats van shampoo.

Hiernaast waren er nog twee vissen vals gehaakt ook, maar dat ga ik zeker niemand vertellen.

De sluitingstijd van Baggelhuizen is 17:00. Je moet van het water af. Dit is niet leuk, maar ook niet onterecht. De visstek wordt gerund door de leden op vrijwillige basis. Het is natuurlijk al geweldig dat ze de moeite nemen om in het weekend hun vrije tijd op te geven om het vissers zoals ons mogelijk te maken die ene liefde te bedrijven. Bij dezen een grote pluim voor de vrijwilligers. Een pluim gaat ook naar Peter en Chris uit voor het organiseren. Hierbij een oprecht dank-je-wel voor een fantastisch weekend.

Baggelhuizen.
Volgend jaar weer?

Hell Yes.

Tight Lines,
Leo van Kampen